Ξεκινάμε την εβδομάδα με τις Αγριόχηνες της Mary Oliver, μετάφραση Νικολέττα Σίμωνος
ΑΓΡΙΟΧΗΝΕΣ
Δεν χρειάζεται να είσαι καλός.
Δεν χρειάζεται να διανύεις γονυπετής
εκατό μίλια μες στην έρημο, μετανοώντας.
Το μόνο που χρειάζεται είναι ν΄ αφήσεις το τρυφερό ζώο του κορμιού σου να αγαπά
ό,τι αγαπά.
Πες μου για την απόγνωση, τη δική σου, και θα σου πω για τη δική μου.
Εν τω μεταξύ ο κόσμος προχωρεί.
Εν τω μεταξύ ο ήλιος και τα διάφανα βότσαλα της βροχής διασχίζουν τα τοπία,
πάνω απ΄ τα λιβάδια και τα βαθύρριζα δέντρα, τα όρη και τα ποτάμια.
Εν τω μεταξύ οι αγριόχηνες, ψηλά στον καθαρό καταγάλανο αιθέρα,
τραβούν και πάλι για το σπίτι.
Όποιος και να ΄σαι,όση και να ΄ναι η μοναξιά σου,
ο κόσμος προσφέρει εαυτόν στην φαντασία σου,
σαν τις αγριόχηνες σε καλεί, σκληρός και συναρπαστικός
-τη θέση σου αναγγέλλοντας ξανά και ξανά
στην οικογένεια των πραγμάτων.
[Εικόνα: "Forest" του Jean Jullien]